ÇAĞDAŞ: Kasım 2007

6 Kasım 2007 Salı

İlginç kabak resmi.
Resmi Dr. İsmail Uzun çekmiş

Beşikdüzü'nden bir görünüm.

4 Kasım 2007 Pazar

1 Kasım 2007 Perşembe

Hamidiye Köyü'ndeki bahçemden görüntüler.

Benim bahçe ve arılığım.

Bakalım bu armutlar olgunlaşacakmı?

31.10.2007 tarihinde armutların görünümü.

Kaydol: Kayıtlar (Atom)

ZÜLFÜ LİVANELİ __SEVDALI BAŞIM

HAYAT GÜZELDİR...

OKURSANIZ BELKİ DE BU GÜN HAYATINIZDA ETKİSİ OLABİLİR...

Bir gün, bir çiftçinin eşeği kuyuya düşer.
Adam ne yapacağını düşünürken, hayvan saatlerce anırır.
En sonunda çiftçi, hayvanın yaşlı olduğunu ve kuyunun da zaten kapanması gerektiğini düşünür ve eşeği çıkartmaya değmeyeceğine kararverir.

Bütün komşularını yardıma çağırır. Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak atmaya başlarlar. Eşek neolduğunu fark edince, önce daha beter bağırmaya başlar. Sonra, herkesin şaşkınlığına, sesini keser.Birkaç kürek toprak daha attıktan sonra, çiftçi kuyuya bakar. Gözlerine inanamaz. Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla müthiş bir şey yapmakta, toprağı aşağıya silke leyerek yukarı çıkmasına basamak hazırlamaktadır.

Bir süre sonra, komşular toprak atmaya devam edince, herkesin şaşkınlığı altında eşek, kuyunun kenarından dışarı bir adım atıp, koşarak uzaklaşır!
Hayat üzerinize hep toprak atacaktır; her türlü pislik ile.Kuyudan çıkmanın sırrı, bu pisliği silkeleyip bir adım yükselmektir.

Sıkıntılarımızın her biri bir adımdır. En derin kuyulardan bile yılmayarak, usanmayarak çıkabiliriz.Silkelenin ve biraz daha yukarı çıkın.
Mutluluğun 5 basit kuralını unutmayınız:

1. Kalbinizi nefretten arındır ın - Affedin.
2. Düşüncelerinizi endişelerinizden arındırın - Çoğu zaten hiç gerçekleşmez.
3. Basit yaşayın ve elinizdekilerin kıymetini bilin.
4. Daha çok verin.
5. Daha az bekleyin..

Bir inek, bir beygir, bir eşek,

Bir inek, bir beygir, bir eşek, dağılıp insanların ne yaptıklarını
öğrenmeye ve beş yıl sonra buluşmaya karar verdiler. Her biri başka
yöne yola çıktılar.
Beş yıl sonra buluşma yerine önce inek ile beygir geldi.
Ikisi de perişan bir halde, zayıflamış, dişleri dökülmüş, kamburları
çıkmış, adeta çökmüşlerdi. Beygir sordu: 'Nedir bu halin inek?..'
İnek iç çekerek anlattı: 'Bu insanlar merhametsiz. Beni durmadan birbirlerine sattılar. Alan sütümü sağdı. Bir inek daha varmış, onu yanıma koyup çifte koştular,
aç bıraktılar. Canımı zor kurtardım be kardeş...'
Sonra beygir anlattı: 'Benim de ağzıma bir demir parçası geçirdiler, ağzımı açamadım. Üzerime bi ndiler. O indi öbürü bindi, o indi öbürü bindi...
Binmedikleri zamanlar zincire vurdular... Belim çöküp de onları
taşıyamaz bir hale geldiğimde arkama kocaman bir araba bağladılar, bu
sefer birçoğunu birden taşımaya başladım. Ben onları taşıdıkça
kırbaçladılar. Canımı zor kurtardım yav inek kardeş...'
Ve uzaktan eşek gözüktü. Eşek; ıslık çala çala, taşlara tekme ata ata geldi. Mutluydu. Şişmanlamıştı, tüyleri parlıyordu, gözlerinin içi gülüyordu, üzerinde
lacivert takımlar vardı.
İnek ile beygir, 'Nedir bu halin, neler oldu' diye merakla sordular,
eşek anlattı:
'Bir memlekete vardım, birisi bağırdıkça insanlar onu alkışlıyordu. Ben de yüksekçe bir yere çıkıp bağırdım. Benim bağırmamı bilirsiniz, duyan benim yanıma koştu, duyan koştu. Onlar geldikçe ben daha çok bağırdım...''Sonra?..'
'Sonra beni başkan seçtiler...''Yani sen başkan mı oldun ?..'
'Evet... Bir şey yapmama gerek kalmıyordu, ben bağırdıkça onlar 'Memleket seninle gurur duyuyor' diye alkışladılar. Yiyecek birçok şey vardı. Ben ise yedim ve bağırdım, yedim ve bağırdım...''Pekiii ... Senin eşek olduğunu anlamadılar mı?...'
Eşek yanıtladı: 'Yarısı anladı ama diğer yarısına anlatamadı...'

ÇOCUKLUĞUNA GİDEN YOL...

YÜN ÇORAPLARINI GÜZÜNEYE DAYAYARAK AYAKLARINI ISITMIŞTIR BU ÇOCUK.

GÜZÜNENİN ÜZERİNE TÜKÜRÜP O TÜKÜRÜĞÜN FOKURDAMASINI İZLEMİŞTİR MUTLAKA.

GÜZÜNENİN BORUSUNDA BULUNAN ÇAMAŞIR KURUTMA TELLERİNE ASILI OLAN OKUL ÖNLÜĞÜNÜN KURUMASINI BEKLEYENDİR O ÇOCUK.

YILLAR SONRA BÜYÜDÜKTEN SONRA KALORİFERLİ VEYA KOMBİLİ BİR EVDE BİLE HALEN "OTURMA ODASI"NIN KAPISINI KAPATANDIR O ÇOCUK.

GÜZÜNENİN ÜZERİNE çÜKELİK KOYUP KIZARMASINI BEKLEYENDİR O ÇOCUK.

GÜZÜNENİN ÜZERİNE KOLONYA DÖKEREK ALEV DENEMESİ YAPMIŞTIR O ÇOCUK.

ELBİSELERİNİN BİR KÖŞESİNİ KURUTURKEN MUTLAKA YAKMIŞTIR O ÇOCUK.

ANNESİ EVDE YOKKEN gÜZÜNE SÖNMESİN DİYE GÜZÜNEYE KUCAĞINDA ODUN TAŞIMAYI GÖREV BİLMİŞTİR O ÇOCUK.

GÜZÜNE TÜTÜNCEDE KORKMUŞ BİR ÇOCUKTUR.

KÜÇÜKKEN GÜZÜNENİN ÖNÜNDE MAVİ LEĞEN İÇİNDE BANYO YAPAN ÇOCUKDUR O
BELKİ SİZİNKİSİ KIRMIZIDIR :)

ÖNLÜK YAKALIĞINI KUMAŞ MENDİLİNİ BİLUMUM UFAK TEFEK MALZEMEYİ gÜZÜNE BORUSUNA YAPIŞTIRMAK SURETİYLE ÜTÜLEMİŞ ÇOCUKDUR O.

ANNESİNİN ÖRDÜĞÜ KAZAĞI O SICAKLIKTA YİNEDE GİYMEYİ.öZELLİKLEDE HASTA OLMAYI ÇOK İYİ BİLEN ÇOCUKDUR O.

HEY GİDİ HEY NE GÜNLERDİ!

ŞİMDİ ÇOCUKLUĞUNA GİDEN, AH ÇEKEN KAÇ KİŞİYİZ…

HER YÜZÜNE GÜLENİ DOST SANMA,FIRSATINI BULDU MU SAMAN DOLDURUR POSTUNA...

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim... Ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım... Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım... Asla keşkelerim olmadı... Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım... Karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım.. Asla sevmediğim birine seni se......viyorum demedim , ya da asla birini severken karşılığını beklemedim... Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim... Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim... Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım... Ama hata insana mahsustur dedim..Affettim , af diledim.. Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim.. Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.Belki de içten içe sinsice güldüler... Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım... Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için... Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için...... Oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar... !!!

SEN EN İYİSİ OL!

HAYATINDA BİR KURAMI VAR...

Hatada yaparım dogruda... Severimde sevilirimde... Üzerimde üzülürümde... İşte ben buyum bu yüzden mutluyum... Kendimi , hatalarımı , duygularımı ,gelmişimi , geçmişimi seviyorum. Hatalarımdan gocunmuyorum , çünki ; utanacak , utandıracak bişey yapmadım , yapmam ben. Dogruları ögreniyorum. Hatalar insanlar içindir , insan hata yapmadan dogruyu bulamaz... Geçmiş (!) adı üstünde geçmiş...(!) beni kalbimle ve de kalbiyle degerlendirecek insanlara şans veriyorum... Arkamdan konuşanlar , sizin için ancak konuşulacak konu olurum ) beni yargılayanlar ; devam edin... edin ki kendi hatalarınızı örtün bakalım , ne yanlışımı bulabileceksiniz ??? Silinmeyi hak edenler ; merak etmeyin silinmediniz...Yeriniz kalbimde hep hazır ; bana birer ders , birer tecrübe olarak en güzel yere kazındınız... Benimle ugraşanlar sizde aynen devam...(!) Bana ne kadar önemli ne kadar degerli oldugumu bir kez daha hissettiriyorsunuz... Sonuç mu ? Sonuç bu ; bu hayat benim !!! gelenede , gidenede eyvallahım var , gelmişe , geçmişe saygım var... Kimsenin hayatı beni ilgilendirmez , benimkide kimseyi...!!! Bunun için yaşanılan herşeye , yaşatan herkese TEŞEKKÜR EDERİM...