Dört yıl aradan sonra annemi,babamı ziyarete gittim.
Çocukluğumun ve gençliğimin geçtiği yerlerde özlemimi giderdim.
Akrabalarımı ziyaret ettim.
Babam da benim gibi bahçesinde meyveler yetiştirmiş.
Babam ve annem 83 yaşını bitirmelerine rağmen durmadan çalışıyorlar.Annem hastalanmış;iyileşmesi biraz zor gibi.Çok zayıflamış.Kendilerine yardım edecek kimse yok.Çocuklarının hepsi başka illerde çalışıyor.Babamın işi çok zor.Komşuları yardımcı olmaya çalışıyorlar ama yinede işleri çok zor.
Annem ilaçlarını düzenli alamıyor.İlaçlarını karıştırıyor.Eski ilaçlarının hepsini yok ettim.Raporunda yazılı olan ilaçları kendisine gösterdim.Nasıl alacağını tarif ettim.
Kendilerini Bursa'ya yanıma almak istedim.Annem gelme taraftarı;ama babam, ben buradan ayrılmam diye diretiyor.Annemi yanıma alıp babamı orada bırakmaya gönlüm razı olmadı.
Bakıma muhtaç olan iki yaşlı kişiyi köyümde bırakarak geri döndüm.
Geri döndüm ama,aklım hep onlarda...
Babam, bahçesinde muz yetiştirmiş.
İklim uygun olmadığı için muzlar küçücük kalmış.
Bahçede mandalina,portakal,limon,elma,kivi,malta eriği (yeni dünya),Trabzon hurması,kiraz...ne ararsan var.
Babam tutmuş bu yaştan sonra yaylaya da ev yapmış.
Babamda da kemik erimesi başlamış.Zor yürüyor...
Dayımın oğlu Ahmet Güdü (kamalı) Öğretmen okulunda okurken onların evinde kaldım.Bana kendi çocukları gibi baktılar.Bensiz yemek yemezlerdi.Üst resimdeki de eşi Fadime Güdü.İkisinin de bende çok emeği var.
Kamalı,akşamları arkadaşları ile evde buluşup içerdi.Bana çağırıp bir duble rakı veriyordu."Yemeğini ye,rakını iç.Git dersine çalış"derdi.
Bu gidişimde kendilerini ziyarete gittim.Çok memnun oldular...
Mehmet Bayram Bey,1945 yılında Sağlık Memuru olarak okuldan mezun olup,1946 yılında göreve başlamış.
Üç yıl Beşikdüzü Köy Enstitüsün'de okumuş.Üç yıl da Erzurum'da okuyarak Sağlık Memuru olmuş.
Babam kivileri toplamış ama değerlendiremiyor...
Mustafa amcam ve eşi.
Hüseyin Zihni ve eşi Fatma Zihni.Hüseyin Bey,emekli öğretmen.
Ali amcam ve eşi
Babam ve annem.İkisi de 84 yaşına girdiler.
Bu resim,1977 yılının temmuz ayında evlendiğimiz günü çekilmişti.
Babamın şimdiki oturduğu evin bir odası bana ayrılmıştı.Bu resim o zamandan beri bu odada asılı kaldı.Hiç indirilmedi.
Annem bu odada;kardeşlerimde dahil hiç kimsenin yatmasına izin vermiyormuş.Resmin bulunduğu bu odanın bana ait olduğunu söylüyormuş.Odada sadece kendisi yatıyormuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder